Yonca Tohumu

YONCA ÇEŞİTLERİMİZ ,YONCA YEM BİTKİLERİ TOHUMLARI

YONCA TOHUMU (ALFALFA)

YÜKSEK KALİTELİ YEM BİTKİSİ

• - Yüksek Verimli
• - Kaliteli yem bitkisi
• - Parazitlere karşı dayanıklı
• - Verticillium’a karşı yüksek dayanım
• - Kuraklığa dayanıklı
• - Değişik İklim Koşullarına göre farklı dormansi, ( ısı aralığında) özelliğinde tohum
• - Yüksek protein değeri içerir
• - Hayvanlar tarafından kolayca sindirilir
• - Yatmaya dayanıklıdır.
• - İlkbahar aylarındaki çabuk yapılanma özelliği ve yaz aylarındaki mükemmel büyüme hızı sayesinde yonca’nın yıllık verimi yıl içine çok iyi bir şekilde yayılır ve  diğer yıllarda da yüksek verimini aynen korur.

Zengin besin kaynağı, kolay hasat ve hayvanların performansı için

Yonca yetiştiriciliğinde en önemli şey her bölgenin iklim koşullarına uygun yonca çeşidi tohumunun ekilmesidir. Genelde sıcak bölgelere uygun sahil yoncası ve yüksek rakımlı yayla ve karasal iklimin hakim olduğu bölgelere ayrı ayrı kış dayanımı ve sıcaklık dayanımı olan tohumlar ekilmelidir. Türkiye coğrafyasının ege, akdeniz bölgesine sahil çeşidi, marmara bölgesine daha farklı dormansi özelliği olan tohum iç anadolu ve dogu anadoluya farklı yonca tohumu güney doğu anadolu ve karadeniz bölgesi için farklı dormansi özelliği olan tohumlar önermekteyiz. Yoncada temel yanlışlık bir bölgeye ekilen tohumun Türkiye coğrafyasının tamamına ekiliyor olmasıdır. Bir bölgede netive verirken diğer bölgelerde verim almak imkansızlaşır. Her iklim kuşağı için doğru yonca tohumu çeşidinin ekilmesi temel prensip olmalıdır.

Yonca ekilen bir tarlaya belirli bir yıl geçmeden tekrar yonca ekilmemelidir. Böyle durumlarda farklı yonca hastalıklarına rastalanır

Yoncayı doğrudan otlatmak veya sendirmeden vermek ani gazlı şişliklere neden olacağından ölümlere sebebiyet verebilir. O nedenle yonca mutlaka bir miktar sendirldikyen sonra hayvanlara yedirilmelidir. Aşırı yoncala beslemelerde bazı metabolizma bozuklukları bilhassa hayvanlarda döl tutma düzensizlikleri ve sakin kızgınlıklara sebebiyet verebilir.

YONCA TARIMI

Toprak isteği: Yonca kökleri yaklaşık 5 metreye kadar gidebilen bir bitkidir. Bu yüzden özellikle arazi seçiminde toprağın alt katmanlarının da geçirgen olmasına dikkat etmek gerekir. Yonca Kumlu-Tınlı, süzek,  pH’sı 6,5-7,5 arasında olan kireçli , fosforca zengin ve taban suyu derinde olan topraklarda en yüksek performansı sağlar.

Toprak Hazırlığı ve Tohum Yatağı: İyi bir tohum yatağı, yabancı otlardan arındırılmış,  yeterli rutubet oranına sahip ( tavında) , sert ve iyi tesviye edilmiş olmalıdır. Eğer tarlaya ilk kez yonca ekiliyor ise toprak analizi yapıldıktan sonra tarlaya Rhizobium Bakterisi aşılanmalıdır.

Ekim Zamanı:  Genel olarak yoncanın sonbaharda ekilmesi arzu edilir. Böylece ilk ekim yılında daha fazla ürün alınır. Ancak Orta Anadolu ve kışı sert geçen bölgelerde ilkbahar ekimi yapılması tavsiye edilir. Tohumlar 16-18 oC’de  yaklaşık 7 günde çimlenir.

Ekim Miktarı ve Ekim Derinliği: Öncelikle seçilen tohum sertifikalı ve küskütsüz olmalıdır. Ot üretimi için atılacak tohum miktarı dekara ( 1000 m2) 1,5 – 2,5 Kg , ekim derinliği yaklaşık 1 – 1,5 cm olmalıdır.

Gübreleme: Ekimden önce toprak analizi yapıldıktan sonra alınan neticeye göre eğer yeterli değil ise dekara 4 Kg saf azot, 23 Kg saf fosfor verilmelidir. Yani 15 Kg % 26’lık Amonyum nitrat veya 20 Kg % 21’lik Amonyum sülfat ile 50 Kg % 42-44’lük triple süper fosfat verilmesi tavsiye edilir. Azotlu gübre yalnız ilk yıl verilir. Fosforlu gübre ise her yıl verilmelidir. Eğer pH değeri 6,5’dan daha düşükse yani asitli toprak ise bitkinin besin maddelerini topraktan alması zorlaşacağından ekimden birkaç ay önce kireç uygulaması tavsiye edilir.

Biçim: Kaba yem için yetiştirilen yoncalarda hasat biçme şeklinde olur. Biçim zamanına çok dikkat edilmelidir. Burada dikkat edilecek nokta hem protein oranının yüksek olması hemde köklerde bulunan karbonhidrat oranının da bitki yi ileri dönemlerde besleyebilecek düzeyde olmasıdır. Bunun içinde bitkinin 1/10 unun çiçeklendiği dönemde hasat etmek mümkündür. Toprak yüzeyinin en az 10 cm üzerinden biçilmesi önemlidir.

YONCA HASTALIKLARI

MOZAİK HASTALIĞI: en tipik belirtisi yapraklarda mozaik görüntüsüdür. Yapraklar çoğunlukla küçük kalır, kıvırcıklaşır. Bitki boyu bodur kalır ve çalılaşır. Semptomlar serin hava şartlarında belirgin olmasna rağmen,sıcak yaz aylarında kısmen maskelidir. Virüs bazı sebzelere de geçebilir. Taşınma çoğu kez yaprak bitleri ile olmaktadır. Bazı küsküt türleri de hastalığı yayarlar. Hastalığa karşı ilaçla mücadele imanı yoktur. Kültirel tedbir olarak; tarlanın yaşlandırılmaması, virüsün geçebildiği diğer bitki türlerini yoncalığın yakınına tesis edilmemesi ve hasta bitkilerin toplanıp imha edilmesi tavsiye edilebilir.

KÜLLENME (ERYSİPHE PİSİ): Aslında benzelyenin küllenme etmeniolmasına rağmen, bu türün ayrı ırkı yoncada da görülmektedir.Küllenme hastalığında tipik belirti, yapraklar üzerine un serpilmiş gibi beyaz bir tozlu yapılanmış görüntüdür. Yaprak parlaklığını ve yumuşaklığını kaybeder, gevrekleşir. hasta yaprakların uçları kıvrıktır. Küllenmeli yoncanın hayvan yemi olrak kullanılması halinde hayvanların hastalandığı da ifade edilmektedir. Fungus kışı hastalıklı bitki artıklarında misel formunda (bilhassa ılıman bölgelerde) geçirir.

YAPRAK LEKE HASTALIĞI: Bunlar yoncada zaman zaman görülen yaprak leke hastalıklardır. Bu hastalığa karşı ilaçlı mücadele yapılmamaktadır. en iyi bir tedbir yoncayı erken biçmektir.

RHZOCTONİA KÖK ÇÜRÜKLÜĞÜ (RHIZOCTONIA VIOLACEA): Kahverengi veya mor renkli misel iplikleri kök yüzeyine yayılırlar ve buradan iç dokulara girip kökü parçalarlar. Yumuşak, lapa gibi bir kütleye dönüştürürler. Yoncalığın ıslak kalan kısmları hastalığa daha fazla maruz kalmaktadır.

Mücadelesi: Hastalık görülen yoncalık kısmlarının sürülmesi ve sönmemiş kireç uygulaması.

KÜSKÜTLE MÜCADELE: Yonca yetiştiriciliğinde en önemli işlerden birisi küskürtle savaştır. Klorofilden yoksun olması nedeniylefotosentez yapamaz. Tohumlar çimlendikten sonra ufak küsküt fidanlarıyonca bitkisine sarılır. Emeçleri ile bitkinin öz suyunu emerek beslenir. Kolaylıkla yayılarak bitkiye büyük zararlar yapar ve bitkinin ölümüne yol açar. Yoncalık civarında görülen yabancı ot ve özellikle küskütle bulaşık tarlalar sürülerek yakılmalıdır. Küskütle bulaşık yoncalıklarda hayvan otlatılmamaıdır. Küsküt tohumları hayvanların sindirim sistemlerinden çimlenme kabiliyetlerini büyük bir oranda kaybetmeden geçebildikleri için, küskütle bulaşık yonca yiyen hayvanların gübreleri yoncalıkta kullanmamalıdır. Küskütün yoğun olarak görüldüğü yoncalıkla sökülerek, bunlardan en az 3 - 4 yıl küskütün konukçusu olmayan diğer kültür bitkileri (hububat, mısır) ekilmelidir. Küskütle bulaşık yoncalıklar, kükütler çiçek açmadan önce derinden biçilmeli ve yoncalıkta bitki artığı bırakılmamalıdır. Böylece yoncalıklarda derin biçime işlemi 3 - 4 kez arka arkaya tekrarlanmalıdır.

Kimyasal Mücadele: Yoncalıkta kimyasal mücadele için belli bir mücadele eşiği verilmesi oldukça güçtür. ilaçla mücadeleyi gerektirecek küsküt varsa, küskütler çiçek açıp tohum bağlamadan ilaçlı mücadele yapılmalıdır. Küskütsüz yonca yetiştirmenin ilk şartı, küskütsüz ve sertifikalı tohum ekmektir.

KİREÇLEME: Yonca tesisi kurulacak tarlanın asitliği yüksek ise mutlaka kireçleme yapılmalıdır. Kireç, toprakta çok yavaş aktivite gösterdiğinden (toprakta yavaş yayıldığından); yonca ekilmede 6 -12 ay önceden yapılacak kirçleme en uygun olanıdır. Kireçleme işlemi 2 uygulamada yapılması tavsiye edilir. 1. Uygulama ilk toprak işleminin yapıldığı derin sürümden önce, 2. uygulama ise ekim öncesi yapılanson toprak hazır lığından önce yapılmalıdır.